Raj

I Dziś świat przysłonił głupi strach,ale koniec z tymi gównianymi myślami. Każdy martwy oddech zgasł jak miniony płomień szczęścia zalany łzami. Koniec, mam tak dość tych myśli jak demonów w mojej głowie nieposkrominonych, miotających się korytarzem codzienności – labiryntem nierozgryzionym. Los jak diabeł zadowolony: nie udało się nam – znów raj upokorzony. Srebrzysta nić zaufania zerwana, jej sieć usnuta blaskiem serc niewskrzeszonych. Słońce nie wschodzi. Świat pod czarną kopułą nocy. Mgła i duszność. Gdzie jestem nie wiem. I z twojej winy nie istnieje miejsce, które mogłabym nazwać niebem. Nie znam nas. Nocą błyszcząc jak nigdy dotąd jasno spadło, pokaleczyło mnie tysiące gwiazd i ich blask zgasł. A mój CH: Świat otulony w złoty pył na wyciągnięcie ręki był i za jej jednym ruchem znikł. Ból niespełnienia w sercu tkwi jak cierń podpisany słowem MY II Na siłę tłumię pragnienia, bo i tak nigdy nie doczekają się spełnienia, związane z tobą mogą jedynie dotrzeć do dnia szarego przeznaczenia. Zabijam w sobie wszystkie wspomnienia i palę ich karty na stosie zapomnienia. Pamięć o nich pomknie z wiatrem żebyś kiedyś żałując poczuł zapach ich zwęglenia. A dziś zamykam już drzwi, stawiam ściany z wyobraźni. W modlitwach nie przeszkadzaj mi. Zostały tylko one, bo idę ciemną doliną gdzie ścieżką są nasze złe sny. Teraz wiem, że w bezmiarze wszechświata wszystko niknie. Póki tylko w żyłach płynie krew, Najpiękniejsza chwila przeradza się w najgorszy grzech. Wszystko to trwałe jak w panta rhei. Wieczność to złośliwy śmiech stworzony z naszych podświadomości dłońmi Boga, trzęsie mną jak dreszcz CH: Raj... Panta rhei, zmieniłam się

autor: Avizis

Zabrania się kopiowania umieszczonych treści. Są one chronione prawami autorskimi.